Hitler is dead, I repeat, Adolf Hitler is dead.
Met deze woorden opende BBC World Radio op 30 april 1945. Hitler is dood. Zijn voornaamste secondanten Goebbels en Himmler hebben zich van het leven beroofd. Al snel vallen Goering en Speer in handen van het Westen. De As van het Kwaad is overwonnen, de wereld ligt in puin. Er moet aan een opkuis begonnen worden, en schuldigen moeten worden gestraft.
Tegen de achtergrond van een stad in puin, pogen vier jonge geallieerde medewerkers een moraal te ontwikkelen voor de toekomst. Tussen de beklaagden onderling ontstaan intussen spanningen en meningsverschillen. Want de overlevingsstrategie van de een betekent het doodvonnis voor de ander. Hitler is dood. Maar de bittere erfenis die hij nalaat is enorm.
In het najaar van 2021 is het precies 75 jaar geleden dat de Neurenbergse processen hun beslag kregen. Hitlers opvolger Hermann Goering pleegde zelfmoord in zijn cel, andere nazi-kopstukken werden ter dood veroordeeld of kregen langjarige celstraffen.
Naar aanleiding van die 75ste verjaardag, maakt Stijn Devillé een nieuwe enscenering van zijn instant klassieker uit 2009. Stijn brak door met dit stuk en Hitler is dood werd meermaals bekroond en vertaald. Twaalf jaar later is het tijd voor een gloednieuwe enscenering op basis van een nieuwe dramaturgie, met niet alleen een nieuwe titel, maar ook een nieuwe scenografie en kostuums.
Waar in zijn oorspronkelijke enscenering in 2009 de nadruk lag op het grote leeftijdsverschil tussen de jonge aanklagers en de oudere nazi-verdachten, verschuift de blik in de nieuwe versie naar een heel ander aspect van de Neurenbergse processen: de meertaligheid en hun internationale karakter. In deze nieuwe enscenering gaat Stijn sterk uit van de verschillende vertalingen die inmiddels van het stuk zijn gemaakt: Duits, Frans, Engels en Russisch. Dat waren ook de vier voertalen tijdens het historische proces. Neurenberg was ten tijde van de processen een babylonische smeltkroes: een veruitwendiging van prille globalisering, internationalisering en moderniteit. Het was het eerste proces in de geschiedenis met simultaanvertaling én met cameraploegen in de zaal, die alles minutieus vastlegden.
Hitler is dead, I repeat, Adolf Hitler is dead.
With these words the BBC World Radio opened on April 30 1945. Hitler is dead. His main henchmen Goebbels and Himmler took their own lives. Quickly enough, Goering and Speer fall into the hands of the West. The Axis of evil is conquered, the world lies in ruins. The big clean-up has to start, and culprits have to be punished.
Against the background of a city turned into rubble, four young Allied coworkers try to develop a moral for the future. Tension and disputes rise between the defendants. Because the surviving strategie of one of them means the death penalty for another one. Hitler is dead. But the bitter legacy he left behind is enormous.
In the autumn of 2021, it has been exactly 75 years since the Nuremberg trials. Hitlers successor Hermann Goering commits suicide in his cell, other Nazi-headpieces got the death penalty or were imprisoned for years.
In connection to this 75th anniversary, Stijn Devillé makes a new staging of his instant classic from 2009. Stijn broke through with this play and Hitler is dead was rewarded and translated several times. Twelve years later, it is time for a completely new staging based on new dramaturgy, with not just a new title, but also new scenography and costumes.
While in the original staging from 2009 the emphasis laid on the big age difference between the young prosecutors and the older Nazi-suspects, the look now transitions in this new version to a completely different aspect of the Nuremberg trials: the multilingualism and their international character. In this new staging Stijn focuses on the different translation that were made for the performance: German, French, English and Russian. These were also the four languages used during the historical trial.
During the trials, Nuremberg was a Babylonian melting pot: an externalisation of early globalisation, internationalisation and modernity. It was the only trial in history with simultaneous translations and with camera crews in the room, that captured every little thing.
