dit is het dus
dacht ik
dit is het dus
ze is dood
mijn kind is dood
ik heb een dood kind
kijk mij
ecce homo
ocharme ik
het drama waar ik
naar verlang
naar op zoek ben
om mijn leven kleur
en glans te geven
voltrekt zich nu
dit is het dus
In de pers
02.01.2018 – artikel in De Standaard over de 'innovatieve partnerprojecten', gesteund door minister van Cultuur Sven Gatz
02.05.2018 – artikel in Campuskrant over de ontwikkeling van de regenpinter
25.05.2018 – lang interview met Stijn Devillé in Knack
25.05.2018 – reportage in Culture Club op Radio 1
28.05.2018 – Vader spreekt met zijn verloren kind via regen, interview in Het belang van Limburg
"We waren werkelijk verblufd op welke trefzekere manier de wanhoop, de eenzaamheid, de obsessies en ook het mooie van zo'n verlies tot leven kwam, zonder ooit sentimenteel te worden. Een krachttoer... dankjewel... Dit is een stuk waarvan je alleen kan hopen dat werkelijk iedereen het zou zien..." -- reactie na de voorstelling in Zaventem.
"In het theaterstuk hebben wij onszelf gezien. Helemaal, ook in onze vele kleine kantjes. Raar om schrijven: dat deed deugd. Herkenning. Voor mij verbijsterend: dat een niet-lotgenoot feilloos woorden kan geven aan wat is..." reactie na de voorstelling in Strombeek
Wij spraken Stijn

Benieuwd naar de thema's in Gesprek met de regen en waarom er vier meter boven de scène een staaltje spitstechnologie hangt? Wij spraken Stijn Devillé over de voorstelling. Je kan het hele interview hier lezen.
De Stand der dingen
Op dinsdag 15 januari gingen we na de voorstelling in De Nieuwe Zaal in gesprek met tijdens met Stijn Devillé en rouwtherapeute Liese Vijfeijken over rouw, verlies en liefde. Dankzij de getuigenissen van enkele ouders van overleden kinderen die de voorstelling hadden bijgewoond werd het een erg intiem, maar open gesprek.
Op donderdag 20 december gaan we na de voorstelling in OPEK Leuven in gesprek met rouwconsulente Marleen Vertommen en Roel Van Roosbroeck, verantwoordelijke begraafplaatsen van stad Leuven. Hij is nauw betrokken bij een bijzonder najaarsprogramma rond rouw en verlies dat Huis van het Kind in Leuven organiseert.
Credits
tekst & regie
Stijn Devillé
spel
Tom Van Bauwel & Sara Vertongen
stem
Lena Devillé
muziek
Gerrit Valckenaers & Geert Waegeman
video
Walter Verdin
lichtontwerp
Mark Van Denesse
dramaturgie
Els Theunis
technische coördinatie
Kishan Singh
ontwikkeling regenprinter
Arne Broeders & Wouter Driessens
begeleiding ontwikkeling regenprinter
prof. Luc Geurts
techniek
Viktor Thys, Thomas Verachtert, Peter Lauwers, Tom Buys, Bregt Janssen
productie
Ellen Haesevoets, Thomas verachtert & Miek Scheers (stage)
geluid
Stefan De Reese & Tom Buys
kostuum
Veerle Hasselman
decorbouw
Benoit Aigret, Andreas Ketels - kunstenvliegmerk
technische ondersteuning
Berne Dries, Vic Van den Bossche, Willem Rys, Joffrey Guillaume, Brian Toms, Anton Spiessens, Tibo Spiessens, Jari Abeloos, Glenn Loddewykx, Danny Depoorter
Productie
Het nieuwstedelijk
coproductie
C-mine cultuurcentrum
in samenwerking met
e-Media Research Lab KU Leuven
met de steun van
Leuven MindGate Crossover Contest en de 'innovatieve partnerprojecten' van minister van Cultuur Sven Gatz
met steun van
het Vlaams Fonds voor de Letteren.
met dank aan
Atelier Devillé voor de handtas en kunststoffen Peleman voor het meedenken.
Deze productie kwam tot stand met de steun van de Tax Shelter maatregel van de Belgische federale overheid.
Gallop Tax Shelter
Regen printen
In Gesprek met de Regen gaat een man letterlijk in gesprek met de moesson. Het regent tekst en figuren op het podium. Om dat te realiseren, bouwt Het nieuwstedelijk samen met het e-Media Research Lab van de KU Leuven een heuse regenprinter. Deze kruising tussen een klassieke regenmachine en de technologie van een printer is digitaal gestuurd, en reageert in een fractie van een seconde op theatertekst.
Het project was één van de twee winnaars van de Leuven MindGate Crossover Contest, en won zo 10.000 euro aan prijzengeld. "Deze duidelijke Cross Over tussen creativiteit en technologie is een ambitieus project met een meerwaarde voor beide partners en toont dat men op creatief vlak met high-tech ook mooie dingen kan ontwikkelen", lichtte de jury haar keuze toe.
Minister van Cultuur Sven Gatz selecteerde de regenprinter dan weer als één van zijn negentien innovatieve partnerprojecten. Daarmee wil minister Gatz cultuurmakers "over het muurtje laten kijken", door nieuwe samenwerkingen met partners uit andere sectoren te ondersteunen en te stimuleren. Zo hoopt hij hen te inspireren, en hun maatschappelijke impact te vergroten, door hun netwerk en publiek te verbreden. De culturele spelers dragen 75 procent van de kosten, en hun partner legt daar 25 procent bovenop. (Lees hier het artikel in De Standaard.)
Stijn Devillé is alvast enthousiast. "Het is fantastisch dat de ingenieurs los van economische rendabiliteit meegaan in het onderzoek. Dit project toon taan dat technologie niet enkel bestaat uit wiskunde en functionaliteit, maar ook in staat is om te ontroeren."

boekje #444 bij De Nieuwe Toneelbibliotheek
Trage Suikers
Donderdagavond 25.01 trakteerde een volle zaal hun brein op flink wat food for thought met TRAGE SUIKERS. Op deze soirées composées, bonte avonden nodigt Het nieuwstedelijk spelers, muzikanten, wetenschappers, schrijvers en andere mensen-met-een-mening uit voor een avond vol tekst, muziek, audio en debat.
Stijn Devillé, regisseur, auteur en directeur bij Het nieuwstedelijk, cureerde deze zesde editie. As we write schrijft hij aan zijn nieuwe voorstelling GESPREK MET DE REGEN, die eind mei in première gaat. Onze gastheer lichtte alvast een tipje van de sluier op en bracht zijn inspiratiebronnen mee.
Nulpunt
In GESPREK MET DE REGEN verliezen een man en een vrouw hun dochter. Haar dood brengt ook hun leven tot stilstand. Een nulpunt, meteen ook de titel van deze TRAGE SUIKERS. Tot zij een aanbod uit Signapore krijgt, om CEO van een wereldspeler in de nanotechnologie te worden. Zo lang haar kind er was, had ze zo’n kans nooit gegrepen. Nu is alles anders. Ze besluiten naar Singapore te verhuizen. Een stad waar het leven sneller gaat dan ooit, een technologisch utopia. Ze willen weer vooruit.
Stijn gaat zo voor het eerst een erg persoonlijk verhaal te lijf. Acht jaar geleden dacht hij dat hij zijn eigen kind kwijt was, tot hij haar zelf reanimeerde en nieuw leven inblies. “Vier keer, vijf keer ademen. Een ballon die opgeblazen wordt. Toen pikte ze terug aan. Oogjes open, het hartje sloeg. Alles bij mekaar had het drie minuten geduurd. Niet langer. Maar het duurt nog steeds." Die nacht dacht hij heel lelijke gedachten, die hij nooit voor mogelijk had gehouden. In GESPREK MET DE REGEN probeert hij ze op papier vast te pinnen.
Op het toneel staan Tom van Bauwel en Sara Vertongen. Sara is huisacteur bij Het nieuwstedelijk en maakt met Haroun momenteel ook een eigen voorstelling. Ook Tom is een habitué en dook eerder in de trilogie Hebzucht, Angst en Hoop op. Zij lazen voor TRAGE SUIKERS fragmenten uit drie romans die Stijn inspireerden en beroerden.
Brief aan een nooit geboren kind (1975) is een ononderbroken monologue intérieur van de Italiaanse schrijfster Oriana Fallaci. Een jonge carrièrevrouw verwacht onverwachts een kind van haar minnaar. Haar omgeving oordeelt meedogenloos en dringt aan om de foetus te laten weghalen. Tot ze even onverwachts een miskraam lijdt. “Met dezelfde zekerheid die mij verlamde de nacht waarin ik wist dat je bestond, weet ik nu dat je bezig bent op te houden te bestaan.”
“Jij bent dood en ik ben levend. Ik hou van het leven en ik ben van plan het te leven ten koste van alles”, schrijft Fallaci. Net als het koppel in GESPREK MET DE REGEN was ze op een nulpunt beland. Net als zij kiest ze voor het leven. “Ik ren weg, kind. En ik zeg je met beslistheid vaarwel. Want het leven sterft niet.”
Tom las op zijn beurt uit Schaduwkind (2003) van P.F. Thomése en Hoogteverschillen (2013) van Julian Barnes. Schaduwkind is een dun boekje, waarin Thomése de plotselinge dood van zijn dochtertje Isa, slechts een paar weken oud, verwerkt. Ontreddering en rouw wisselen het geluk van het prille vaderschap af. Dat alles in een nuchtere, allesbehalve sentimentele stem.
Ook Barnes schreef na een plotse dood. Drie maanden nadat bij zijn echtgenote Pat Kavanagh, een legendarisch literair agent, een hersentumor werd gevonden, overleed ze.
Hoogteverschillen is een collage van drie tragische romances. De Fransman Nadar, bekend van zijn portretten, was zowel in de fotografie als in de ballonvaart een pionier. Het huwelijk van beide passies resulteerde in de eerste luchtfoto’s. “Gods blik was niet langer een privilege,” aldus de recensent van cobra.be. Na haar beroerte week hij niet van zijn echtgenote’s zijde.
Ook actrice Sara Bernhardt en kolonel Fred Burnaby waren aeronauten. Barnes dicht beide een fictionele affaire toe, die eindigt wanneer Burnaby de vrijgevochten Bernhardt ten huwelijk vraagt.
Het derde en laatste deel beslaat Barnes’ eigen rouwproces. Zo merkt hij zijn eigen onverschilligheid na Pats overlijden op. “Ze zeiden dat het hele financiële stelsel mogelijk op het punt stond ineen te storten, maar het liet me koud,” leest Tom. “Geld had hààr niet kunnen redden, dus wat had je aan geld, en wat had het voor zin om de banken te redden? Ze zeiden dat het klimaat in de wereld zich in een kritieke fase bevond, maar wat mij betreft mocht het zich daar gerust in bevinden, mocht de toestand best nog kritieker worden.”
Oerknal
Ook Stijn kon niets meer raken. Zo lieten de nieuwsbeelden over de aardbeving in Haïti hem onkarakteristiek koud. Tot de oerknal hem wakker schudde. De Standaard schreef hoe ruimtetelescoop Hubble 13 miljard lichtjaren in het verleden had kunnen kijken. Plots zaten we ‘vlak’ op onze oorsprong, de big bang, zo’n 13,7 miljard lichtjaren terug. “Tijdreizen. Het heelal. Groter dan wijzelf. Ik begon spontaan te huilen. Voor het eerst in maanden.”
Weinigen weten het, maar die oerknal ontplofte voor een eerste keer in Leuven. In 1927 zette professor Georges Lemaître de theorie als eerste op het papier. (Op de foto prijkt hij naast dat andere monument Albert Einstein.)
Louis Tobback is er alvast door gebeten. Stijn nodigde hem op TRAGE SUIKERS uit. De wetenschappelijke details zijn de Leuvense burgemeester volledig vreemd, gaf hij burgemeester ootmoedig toe, maar hoe zijn stad zulk boegbeeld van de astrofysica nadien negeerde, boeit hem des te meer. Lemaître verdween bijna in de vergetelheid. Was het omdat de professor - streng katholiek trouwens - in het Frans publiceerde? Schoot zijn correspondentie met de fascistoïde Vlaams-nationalist Joris van Severen in het verkeerde keelgat? De burgemeester bleef het antwoord schuldig.
Wel staat er ondertussen een standbeeld van Lemaître in het binnenplein van het gerenoveerde College van Premonstreit (hoek Naamsestraat / Deberiotstraat). Daar is ook ’s mans werkkamer in ere hersteld. Al bracht Lemaître minstens evenveel tijd in Café Majestic (het huidige Leffe Café in de Bondgenotenlaan) door, merkte Tobback terloops op.
Regenprinter
Prof. Luc Geurts bracht nog meer wetenschap naar TRAGE SUIKERS mee.
Terwijl zijn vrouw lange dagen maakt in het bedrijf, trekt de man in GESPREK MET DE REGEN de stad in, door de moessons. In de regen herkent hij iets van zijn verloren dochter. Het fenomeen heet pareidolie. Plots herken je dieren in wolken, of het gelaat van Jezus Christus in een snee geroosterd brood. (Tobback: “Nu weet ik waarom ik mezelf in mijn boxerhond herken.”)
Tom zal daadwerkelijk gesprekken met de regen voeren. Daarvoor ontwikkelt Het nieuwstedelijk met het e-Media Research Lab van de KU Leuven een regenprinter. Die bouwen masterstudenten Arne Broeders en Wouter Driessens onder leiding van prof. Geurts. “Als het lukt, sta ik klaar om de eer op te strijken”, grapte Geurts.
Wouter lichtte het project aan het publiek van TRAGE SUIKERS toe. Dat deed z’n uiterste best om bij de les te blijven. Een computer stuurt tekst en beeld naar de regenprinter. Die hangt vier meter boven het toneel en bestaat uit talloze ventielen (met unieke 3D-geprinte opzetstukken) op een rij. De ventielen sluiten en openen tot 44 keer per seconde, waardoor afzonderlijke regendruppels pixels worden. Zo kan je met water printen.
Het project was één van de twee winnaars van de Leuven Mindgate Crossover Contest. Minister van Cultuur Sven Gatz selecteerde de regenprinter dan weer als één van zijn negentien innovatieve partnerprojecten.
Technologie speelt zo niet alleen een inhoudelijke rol in GESPREK MET DE REGEN in de biotoop van de vrouw. Stijn hoopt ook technologie, emotie en verbeelding te verzoenen. Technologie is niet langer kil en vreemd, maar wordt menselijk.
Dubbelpremière
Tijdens TRAGE SUIKERS ook een dubbele première. Matilde Quirynen, masterstudent aan LUCA Drama, schreef de voorbije weken onder begeleiding van Stijn de eenakter Ik draag u op mijn rug. Ook hier probeert een jong koppel het geluk te hervinden nadat ze levensvreugde en ledematen verloren. Matilde bracht haar tekst voor een eerste keer, samen met Matthias Van de Brul. Hem herkent u misschien uit Stijns stuk Groupe Diane.
Astronaute, de band van Myrthe Luyten en Bert Hornikx, lijmde de avond muzikaal aan elkaar. Deze huismuzikanten van Het nieuwstedelijk verzorgden ook de felgesmaakte soundtrack van Vuur. Momenteel werken ze in de studio aan hun nieuwe plaat Circle, waaruit ze enkele nummers plukten. Circle ligt in oktober in de rekken van de betere platenzaak. In afwachting kan je alvast je honger naar muzikale troost online stillen. Ook lanceren ze binnenkort ook een crowdfund-actie, kondigde Myrthe aan.
Voor Astronaute de avond uitzwaaide, trakteerde Stijn ons nog op The Living Room van Diane Weipert, een tip van Lucas Derycke. Dat audiowerkstuk maakte ze voor Love + Radio.
Diane ergert zich aan haar nieuwe overburen, die nooit de gordijnen sluiten en de benen altijd spreiden. Ze is jaloers op hun jeugdige onbezonnenheid. Het jonge koppel slaapt de dag eraf, waar Diane al om vijf wordt wakker geschreid. Tot ziekte en dood bij haar overburen aankloppen. The Living Room is het relaas van een eenzijdige relatie, intimiteit op afstand. Maar ook hoe je na een nulpunt wederom volop vooruit wil, kan, moet gaan.