“In Brugge is het leven zuur. De mensen zijn arm en de drank zo duur. Je hoort alleen platen van Elisa Waut. De kolen zijn nat en de nacht is koud.” - Luc De Vos in het lied Het Einde is Nabij
De kunst van het gemis
Voor De kunst van het gemis, een onderzoeksproject op de grens tussen kunst en wetenschap, sloegen LUCA School of Arts de handen in elkaar met onder andere Museum Dr. Guislain, Braakland/ZheBilding en KU Leuven. 3 jaar lang gingen ze samen op zoek naar een hedendaagse en positieve benadering van het traditioneel nogal als donker en negatief gepercipieerde concept van melancholie.
Johan Petit en Adriaan Van Aken sloten het onderzoek af met een eerste versie van Het einde is nabij op het symposium I hate melancholy op 8 mei 2015 (als pendant van het startsymposium I ♥ Melancholy). De licht ironische titel verwijst naar de pessimistische benadering van de melancholicus, die ze -op z’n minst voor één dag- graag omver wouden werpen. Weg van het depressieve, richting het constructieve, productieve en creatieve!
Het laatste interview met Luc De Vos
Het interview dat Christophe Vekeman met Luc De Vos deed naar aanleiding van zijn roman Paddenkoppenland was één van de laatste lange interviews met de Gorki kopman. Het interview loopt, net als het lied Het einde is nabij, als een rode draad door de lezing van Adriaan en Johan. Je kan het volledig gratis nalezen op de site van De Morgen en wel hier.
Huilen en dansen op radio 1
Als theatermakers een lezing geven, lijkt dat al snel op theater. Wij zijn gaan kijken en we vinden niet dat het een lezing is. Een lezing is stoffig. Het is theater.
U moet gaan kijken, het is de moeite. Enkel als u echt niet kan, echt geen tijd, bedlegerig, geen babysit, enkel dan, dan moet u naar Interne Keuken luisteren. Dat schreven ze bij Interne Keuken op radio 1. Hier herbeluister je de passage van Adriaan en Johan.
Het MartHa!tentatief, de thuisbasis van Johan Petit, is een theatergezelschap dat rond stedelijke thema's werkt in toegankelijke en vaak feestelijke voorstellingen. De makers van het gezelschap proberen zo onbevangen mogelijk de tijd en de wereld waarin ze leven te tonen in hun voorstellingen. Het gezelschap steunt daarvoor op diepgaande research die uitmondt in originele teksten.

Melancholie stamt van het Griekse woord melankholia, wat 'zwarte gal' betekent. Vroeger dacht men dat een teveel aan zwarte gal tot zwaarmoedigheid leidde. Die theorie ligt ook aan de oorsprong van het Nederlandse woord 'zwartgallig'.

Adriaan Van Aken is schrijver, regisseur, theatermaker, melancholicus profeet van de écriture automatique en would-be popmuzikant. Hij maakt deel uit van de artistieke kern van Het nieuwstedelijk en is er de voor-zichtige anarchist en gevoelige vorm-vernieuwer. Hij heeft een grote passie voor geluidskunst en audio, die hij in en buiten zijn theaterwerk exploreert. Voorstellingen van Adriaan - altijd hybride theatervormen - zijn onder andere Dansen Drinken Betalen, Gevoelige Mensen en Sabine Sabine Sabine. Na zijn succesvolle herwerking van Dwaallicht van Elschot gaat hij deze zomer aan de slag met de vroege Elschotnovelle Een ontgoocheling.

Johan Petit is toneelmaker, schrijver en acteur. Als lid van theatergezelschap MartHa!tentatief maakte hij voorstellingen als De Zoologie en de Klein Jowanneke-cyclus, die in het Antwerpse en ook daarbuiten grote successen kennen. In het kader van de REVUE VAN HET ONTEMBARE LEVEN, een koepelproject waarin het MartHa!tentatief haar blik nog scherper op de hedendaagse grootstad richt, maakte hij een aantal voorstellingen (BANG, de Groenstraat,...) die de veranderende stad als onderwerp hadden. Zijn laatste voorstelling De Snoek van Sjestov was dan weer een uiterst persoonlijke voorstelling over vriendschap.