Stijn Devillé
Zoon

Zoon verveelt zich thuis, als zijn moeder weer uit werken gaat. Hij is alleen. Dan doolt hij door de straten. Steeds vaker trekt hij op met junks. Hij rookt zijn eerste joint. Elf is hij. Het is 1992. Van dan af gaat het snel.

Op zijn achttien is zoon tiran in huis. Hij slaat zijn moeder om haar geld. Zoon verkoopt het halve huis in ruil voor drugs. Het wordt nacht. Hij valt in slaap, een coma, waar hij zit. En dan neemt moeder een besluit. Ze haalt een snoer, legt het rond zijn nek en trekt dan langzaam aan. Langzaam, zachtjes wurgen. Met het lichaam van haar zoon rijdt ze weg, de stad uit, laat hem achter in het bos. Te vondeling voor een ochtendlijke wandelaar.

Met Zoon schrijft en regisseert Stijn Devillé een verhaal over een moeder die het leven terugneemt dat zij eens gegeven heeft, een soort hedendaagse griekse tragedie. Het is een monoloog voor een vrouw, die alles in huis heeft om de epiek en tragiek van dit verhaal kracht bij te zetten: Chris Lomme.

Geert Waegeman en co. componeren een krachtige partituur om het verhaal voort te stuwen, die live wordt uitgevoerd door het zevenkoppig ensemble, Cro Magnon: Stef Coltura & Stefaan Smagghe (viool), Bert Bernaerts (trompet), Koen Van Roy (sax), Chris Carlier (contrabas), Ron Reuman (drums) en Geert Waegeman (klavier).