Kris Cuppens en Dirk Tuypen
Kean en Zoon

Edmund & Charles Kean - historische schets

Edmund Kean (1789-1833) was het prototype van de romantische acteur. Hij introduceerde een nieuwe manier van toneelspelen, vertrekkende vanuit beweeglijkheid in plaats van statische declamatie. 
'Edmund Kean zien spelen is alsof je Shakespeare leest bij bliksemschichten', schreef de dichter Coleridge over zijn kennismaking met de flamboyante acteur.
Maar de grote Kean was en bleef altijd een kind van de straat, met grote eigenzinnigheid, een onrustige natuur en een voorliefde voor drank en vrouwen.

Op eigen kracht en met steun van zijn vrouw vocht hij zich een weg naar de top. Als één van de eerste acteurs met sterstatus en dito allures werd hij door de maatschappelijke elite wel getolereerd, maar niet geaccepteerd. Hij riep zowel bij toeschouwers als bij medespelers sterke reacties op. Niet altijd vanwege zijn theaterprestaties maar ook vanwege zijn exuberante levenswandel. Nog meer dan vandaag was een acteur slaaf van zijn veeleisend publiek dat snel verveeld en beledigd was.
Zijn laatste opvoering was die van Othello, waarin zijn zoon Charles de rol van lago speelde. De oude Kean stortte in tijdens het derde bedrijf en stierf enkele weken later.

Charles Kean (1811-1868) werd er door de voormalige theaterdirecteur van zijn vader toe gebracht om de naam Kean als acteur ten gelde te maken. Charles trad in zijn beginjaren als acteur letterlijk in de voetsporen van zijn illustere vader, waarmee hij constant werd vergeleken. Het duurde een hele tijd voordat de jonge Kean zich aan de invloed van zijn vader kon onttrekken en zijn eigen weg gaan.
Zijn vrouw, die hij als Desdemona uit Othello leerde kennen, introduceerde hem in het lichtere melodramische genre. Daar legde Charles de basis van een nieuwe realistische speelstijl. Zijn vertolkingen werden vooral gekenmerkt door een eerlijkheid en grote herkenbaarheid. Hij had een eerder ingetogen, heldere speelstijl en liet de geweldadige uitbarstingen, die zijn vaders handelsmerk waren geweest, achterwege.
Hij gaf het theater opnieuw aanzien, bracht het publiek terug naar de zalen en kreeg als vertrouweling van het hof het respect waar zijn vader zo naar had getracht.