Een jonge vrouw rijdt met haar lief naar het zuiden van Frankrijk, een rit die ze vroeger jaarlijks met haar gezin maakte. Herinnering en heden lopen door elkaar, terwijl ze de weg zoekt in een donkere nacht.
als andreas niet
met fiets en al
het huis dat ik bewaakte
als een burcht
was binnengestormd
had ik hem er
misschien wel nooit ingelaten
uit schaamte
of uit voorzichtigheid
maar hij was er
en hij mocht blijven
ik wou dat hij bleef
Met ‘Faren’ schreef Ellis Meeusen een opmerkelijke en pakkende theatertekst, die ze samen met jong spelerstalent Bjarne Devolder brengt.
Ze liet zich inspireren door de mythische liefde tussen Orpheus en Eurydice, maar vertelt een heel nieuw verhaal over mensen van nu.
Een verhaal over reizen en sterfelijkheid. Over licht in het duister. Over omkijken en tegelijkertijd vooruit reiken. En over waar naartoe, als je niet meer voor- of achteruit kan.
‘Faren’ wordt gepresenteerd in een unieke setting: een tot minitheater omgebouwde trailer.
Heen en weer tussen verleden en heden. In ‘Faren’ zijn het sprongen die je gretig volgt, en die je langzaam naar een heel herkenbaar verdriet brengen. Een mooie voorstelling die schommelt tussen monoloog en dialoog en een troostende schouder. (Fien Leysen, theatermaker)
