Geir Gulliksen
Een lichaam

25.03.2015 23.06.2015

Der_Liebenden_schlaf-Paul-Schneggenburger

Geir Gulliksen
Een lichaam

Een immigrante uit het oosten en twee mannen uit een westers land.
Masja werkt als schoonmaakster in een groot gebouw. Ole wordt op slag verliefd op haar. Hun levens raken vervlochten, hun lichamen hechten zich aan elkaar. Maar verlangens zijn onvoorspelbaar. Als Masja wordt aangetrokken door een ander, volgt voor Ole een pijnlijke onthechting. Buitenstaander Henrik is geobsedeerd door hun relatie. Hij probeert deze liefdesgeschiedenis te doorgronden.

Als twee lichamen elkaar werkelijk raken, zijn de gevolgen niet te overzien.

Een immigrante uit het oosten en twee mannen uit een westers land.
Masja werkt als schoonmaakster in een groot gebouw. Ole wordt op slag verliefd op haar. Hun levens raken vervlochten, hun lichamen hechten zich aan elkaar. Maar verlangens zijn onvoorspelbaar. Als Masja wordt aangetrokken door een ander, volgt voor Ole een pijnlijke onthechting. Buitenstaander Henrik is geobsedeerd door hun relatie. Hij probeert deze liefdesgeschiedenis te doorgronden.

Als twee lichamen elkaar werkelijk raken, zijn de gevolgen niet te overzien.

EEN LICHAAM is een voorstelling van
Geir Gulliksen tekst
Derk Stenvers* regie & vormgeving
Marit Grimstad Eggen & Alexander Schreuder vertaling
Tine Cartuyvels, Cyriel Guds* & Tom Jaspers spel
Christophe Aussems & Joost Horward coach
Alexander Schreuder coach dramaturgie
Anne Habermann coach vormgeving
Kishan Singh techniek & lichtontwerp
Kristof Van Perre advies video
Ellen Haesevoets productie & communicatie
Christophe Aussems artistieke leiding
Els Gennez zakelijke leiding & externe relaties
BRUSATTO grafische vormgeving
Paul Schneggenburger affichebeeld
Firma 103 website

in coproductie met Toneelacademie Maastricht & VIA ZUID
met de steun van de stad Hasselt, de Provincie Limburg en de Vlaamse overheid

 

Derk Stenvers studeert met EEN LICHAAM af aan de Regie Opleiding van Toneelacademie Maastricht. Deze voorstelling maakt deel uit van het talentontwikkelingstraject van de Queeste.

Geir Gulliksen tekst
Derk Stenvers* regie & vormgeving
Marit Grimstad Eggen & Alexander Schreuder vertaling
Tine Cartuyvels, Cyriel Guds* & Tom Jaspers spel
Christophe Aussems & Joost Horward coach
Alexander Schreuder coach dramaturgie
Anne Habermann coach vormgeving
Kishan Singh techniek & lichtontwerp
Kristof Van Perre advies video
Ellen Haesevoets productie & communicatie
Christophe Aussems artistieke leiding
Els Gennez zakelijke leiding & externe relaties
BRUSATTO grafische vormgeving
Paul Schneggenburger affichebeeld
Firma 103 website

in coproductie met Toneelacademie Maastricht & VIA ZUID,
Het Laatste Bedrijf
met de steun van de stad Hasselt, de Provincie Limburg en de Vlaamse overheid

 

Derk Stenvers studeert met EEN LICHAAM af aan de Regie Opleiding van Toneelacademie Maastricht. Deze voorstelling maakt deel uit van het talentontwikkelingstraject van de Queeste.

Woensdag25.03.201520:30Theater KUMULUS, MaastrichtPremière
Maandag01.06.201519:30FRICTIES / ccha, Hasselt
Vrijdag05.06.201514:30Festival INdeMAAK, Maastricht
Zaterdag06.06.201520:00Festival INdeMAAK, Maastricht
Dinsdag23.06.201515:30ITs Festival, Amsterdam

Ik keek naar haar
totdat ze haar ogen opende
en naar mij keek

Auteur
Geir Gulliksen

De Noor Geir Gulliksen (1963) schreef een indrukwekkende hoeveelheid gedichten, romans, kinderboeken en essays. Drie jaar geleden debuteerde hij met EEN LICHAAM als toneelschrijver. Het stuk werd meteen genomineerd voor de de prestigieuze Ibsen-prijs.
Het Nationaaltheater in Oslo nam vorig jaar Gulliksens Demonen op het repertoire: een grootscheepse bewerking van Dostojevski's gelijknamige roman.
De Queeste is het eerste gezelschap buiten Noorwegen dat EEN LICHAAM opvoert.

In al het werk van deze schrijver is een terugkerend thema hoe een mens door de blik van anderen wordt bepaald.
Over zijn werk heeft Gulliksen zelf ooit gezegd: ‘Voor mij voelt het alsof ik eigenlijk de hele tijd over hetzelfde schrijf. Of het nu gaat om boeken voor kinderen, gedichten, theater, artikelen of romans – het heeft met kwetsbaarheid te maken, met de mogelijkheid om kwetsbaar te leven, onbeschermd te zijn. Wat interessant is om over te schrijven, ligt verscholen in de nuances, en niet in wat je met één zin kunt zeggen.’

Sinds 2000 is Gulliksen ook hoofdredacteur van de Noorse uitgeverij Oktober Forlag. In die hoedanigheid bracht hij enkele belangrijke nieuwe schrijvers naar voren, o.a. Karl Ove Knausgård 

portret Geir Gulliksen © Nils Vik

Talentwerking
Derk Stenvers


De Queeste biedt regelmatig ruimte voor waardevolle samenwerkingen met prille theatermakers. Binnen de context en het netwerk van ons theatermakershuis werken we mee aan de realisatie van hun wilde plannen en artistieke toekomstdromen. Hiervoor gaan we steeds coproducties aan met verschillende partners.

De Queeste engageert zich om - in het kader van onze intensieve samenwerking met Toneelacademie Maastricht - jaarlijks één afstudeervoorstelling van de Regie Opleiding mee te realiseren. Na Ilmer Rozendaal (2011), Frank Siera (2012), Marijke de Kerf (2013), Jan Jasper de Vries (2014) is het dit jaar de beurt aan Derk Stenvers.

Derk Stenvers (°1991) begon op jonge leeftijd met acteren. In 2008 maakte hij zijn speelfilmdebuut in Bloedbroeders. Ook regisseerde hij een aantal korte films, zoals Isles (2012) en de documentaire Not forced to make any political statement (2013). Dit jaar zal Derk afstuderen als regisseur. Hij is ook gepassioneerd video- en fotograaf.

Derk Stenvers over EEN LICHAAM: ‘Drie mensen beleven samen een liefdesverhaal. Al snel rijst de vraag: wat is herinnering, wat is waarheid? Maak je die zelf of met elkaar? Wat mij raakt in dit stuk is hoe drie mensen om elkaar heen kunnen draaien, en elkaar niet loslaten. Verloren raken in de poging lief te hebben. Ze proberen aan de krachten van elkaars woorden te ontsnappen. Dat doet me iets. Hoe kunnen ze elkaar liefhebben, zonder invloed van sociale status, jaloezie, van de blik van de ander? Wanneer ben je voor elkaar niet meer dan wat je bent: een lichaam?’

portret © Derk Stenvers

www.derkstenvers.nl

 

Bij de start van de repetities

Regisseur Derk Stenvers startte de repetitieperiode met een reflectie op de tekst en de thema's van EEN LICHAAM.  

Lees zijn reflectie hier.

Affichebeeld
Paul Schneggenburger

Het affichebeeld van EEN LICHAAM komt uit de reeks 'The sleep of the beloved' van fotograaf Paul Schneggenburger.

Wat gebeurt er met koppels wanneer ze aan het slapen zijn? Slapen de twee naast elkaar, elk op zichzelf of delen ze sommige plekken samen? De Duitse fotograaf Paul Schneggenburger liet zich door deze gedachte inspireren voor zijn project ‘The sleep of the beloved’. 

Schneggenburger begon aan deze fotoserie in 2010 en hij heeft sindsdien verschillende koppels gefotografeerd in zijn appartement in Wenen. Voor dit project heeft hij een speciale slaapkamer in zijn studio opgezet en nam foto's met lange sluitertijd van elk slapend koppel tussen middernacht en 6u in de ochtend. De hele fotoserie kan je hier bewonderen.

Het project loopt nog steeds.  De meest recente foto's vind je op deze facebookpagina.

Over de affichefoto zegt Schneggenburger: "Dit is één van mijn sterkste beelden en het bijhorende verhaal gaat nogal diep. Het was een koppel geliefden dat op het moment van de foto al gesplit was. Ze deelden speciaal voor de foto nog één nacht het bed. Je kan zien dat er heel wat gebeurde tijdens die nacht."

portret © Martin Bilinovac
foto bed © Paul Schneggenburger 

www.schneggenburger.at

 

Achtergrondinfo #1

"Ik dacht dat hij één van diegenen was die altijd het toilet binnenkwamen terwijl ik daar schoonmaakte. Hij was dat niet. Hij was één van diegenen die niet binnenkwamen. Eén van diegenen die buiten bleven wachten tot ik klaar was met schoonmaken. Hij keek naar mij. Hij wilde niet naar me kijken, maar hij keek toch naar me."

Zo omschrijft Masja in EEN LICHAAM haar ontmoeting met Ole. Het bijzondere voor haar is dat hij niet op haar neerkijkt of haar negeert - zoals zovelen doen - maar haar werkelijk ziet.

Onlangs bleek dat heel wat Vlaamse bedrijven bij voorkeur geen personeel aannemen dat van buiten Europa komt. Uitzendbureau Adecco hanteerde tot voor kort zelfs een geheime code om aan te geven dat de klant liever geen uitzendkrachten van allochtone afkomst wenste: BBB, genoemd naar het Belgische koeienras ‘Blanc Bleu Belge’. Ook overheidsdiensten maakten zich aan dit beleid schuldig…
Op de werkvloer zelf betekent dit dat allochtone werkkrachten vaak met racisme worden geconfronteerd. De Morgen publiceerde recent een artikel waarin een schoonmaakster van Marokkaanse origine verslag doet van haar ervaringen met racisme. Een opdrachtgever sommeerde haar zelfs om in een stal te gaan zitten, omdat hij haar ‘bruine kop’ niet wilde zien terwijl hij at.
Ondertussen wordt er gedacht aan praktijktesten om discriminatie tegen te gaan. 

Achtergrondinfo #2

"Ze kwam uit een donkere ruimte, dat begrijp je toch. Daar had ze zich samen met andere levende lichamen verstopt. Had gelegen in een goederenwagon, zich samengeperst in de laadruimte van een bootje, met anderen op elkaar gepakt in een verzegelde container gestaan. En jij zei Kijk naar mij."

De UNHCR meldt dat er in 2014 wereldwijd 13.000.000 mensen op de vlucht waren. Dat was het hoogste aantal sinds 1996. 207.000 mensen probeerden de Middellandse Zee over te steken naar Europa. 4.272 van hen kwamen daarbij om het leven. Eveneens in 2014 introduceerden mensensmokkelaars een nieuwe ‘werkwijze’: een vrachtschip wordt volgeladen met vluchtelingen en op automatische piloot gezet. De bemanning verlaat het schip, en laat het stuurloos op zee ronddobberen. De EU zette de operatie ‘Triton’ in gang: een Europese samenwerking die de Europese grenzen in Italiaanse wateren beschermt (i.v.m. Lampedusa als belangrijkste bestemming van vluchtelingenboten). ‘Triton’ kost 2,9 miljoen euro per maand.

Achtergrondinfo #3


"Hello, my name is Mary Shake. I am twenty years old and I am very lonely. My body aches in the loneliness of my lonely room. I think about you. I think about your enormous love. Niemand antwoordt toch op zoiets? Er zitten er vijftig van in je inbox iedere ochtend, gewoon verwijderen."

In 2003 verscheen er een rapport van de Commissie voor de Bescherming van de Persoonlijke Levenssfeer waarin het probleem van ‘spam’ aan de orde werd gesteld. Dit officiële rapport legde uit welke maatregelen de overheid en de burger ertegen konden nemen. Er werd ook kort ingegaan op de herkomst van het woord ‘spam’: het zou voor het eerst zijn gebruik in een sketch van Monty Python uit 1970. In die sketch proberen twee klanten in een restaurant een ontbijt te bestellen waarij in elk gerecht ook het vleesproduct Spam zit. "Spam, Spam, Spam, Spam, sausage, eggs and Spam." 

Regelmatig duiken er tussen de spam ook berichten op van vrouwen die op zoek zijn naar een relatie. Vaak zijn het vrouwen uit het Oostblok of uit Nigeria.  
Als een man ingaat op zo'n aanbod, krijgt hij al snel een e-mail met de vraag om geld te sturen naar deze 'vrouw'. De argeloze man die ingaat op zo'n vraag, komt er bekaaid vanaf. Meestal wordt er nooit meer op de e-mail gereageerd en
is het geld spoorloos verdwenen. Vrouw weg en geld weg. 
Wanneer het om oplichting gaat, spreken we niet over spam, maar over scam.

Achtergrondinfo #4

"En daarna ga je weer de gang op om verder naar beneden toe schoon te maken, of wat? Naar een andere verdieping, nietwaar? Je bent de hele dag en de hele avond bezig. Je schoenen maken een goedkoop geluid. Je wordt onderbetaald en je hebt geen rechten. En je hebt slechte schoenen. Ze kraken."

Sinds 2009 is het voor werkgevers in alle EU-landen verboden om illegale arbeidskrachten uit derde landen (dat betekent: van buiten de unie) in dienst te nemen. Dat klinkt vanzelfsprekend zou je zeggen, maar in bepaalde sectoren, zoals landbouw en de schoonmaakbranche, is er grote behoefte aan deze werknemers. Onder EU-burgers is er namelijk nog maar weinig animo om dit soort werk te doen. Illegale werknemers worden gemakkelijk uitgebuit. Ze blijven verstoken van medische zorg en pensioenopbouw, en ze hebben geen recht op een uitkering als ze zonder werk vallen.
Precies deze situatie stond ook al eerder centraal in een andere de Queeste voorstelling: DE GOUDEN DRAAK. Hierin overlijdt een van de werknemers in de keuken van een Chinees restaurant aan de gevolgen van tandpijn, omdat hij als illegaal niet naar de tandarts kan. 

Achtergrondinfo #5

"En dit gezicht is toevallig het mijne. Een spier. Ik voel het zelf, een spier die mij open en sluit.Wat gebeurt er met mij? Mijn gezicht opent zich. Iedereen kan zo maar naar binnen lopen."

‘Natuurlijk gebruiken de meeste dieren lichaamstaal als aanvulling op hun kreten, zang en reukzin. De natuur is vol vocale en fysieke signalen en complexe codes. Maar niet alleen hebben mensen hun kreten en zang tot een uniek en ingewikkeld spraaksysteem ontwikkeld; we hebben ook meer dan enig ander dier de controle over onze gezichtsspieren en dus gezichtsuitdrukkingen tot een uiterst verfijnde kunst verheven. Ons gezicht kan dingen uitdrukken die moeilijk in woorden weer te geven zijn. Gezichtsuitdrukkingen kunnen emoties sneller, subtieler en effectiever overbrengen dan woorden, daarom blijven ze van doorslagevende betekenis voor de mens als sociaal dier. Ze bestaan dankzij een complexe coördinatie van zenuwen en spieren in het gezicht. En het menselijk gezicht is speciaal ontworpen omdat mogelijk te maken. Onderhuids is ons gezicht bedekt met nauw op elkaar afgestemde spieren die allemaal over elkaar heen liggen; heel anders dan de manier waarop spieren in andere delen van ons lichaam zijn gerangschikt. Daar zijn begin en einde van de spieren aan een bot bevestigd en trekken ze samen om onze gewrichten in beweging te zetten. In het gezicht beginnen en eindigen veel spieren in elkaar. Ze vormen een matrix van bewegend weefsel vlak onder de huid. Als de hersenen hun boodschappen overdragen op de gezichtsspieren, trekken deze spieren zich samen of ontspannen zich en bewegen het gezicht om vorm te geven aan onze expressies.’ (Uit: Brian Bates & John Cleese: Op het eerste gezicht.)

Achtergrondinfo #6

Wie de naam Geir Gulliksen googlet, ontdekt een merkwaardig fenomeen. Anders dan de  voorspelbare portretfoto’s van schrijvers op de achterflap van hun boeken, kom je in dit geval een vreemdsoortig wezen tegen. Het lijkt in het bezit van twee hoofden en meer dan de gebrukelijke vier ledematen. Nader onderzoek wijst uit dat het gaat om drie verschillende zoogdierlichamen: het lichaam van een paard en twee lichamen van mensen. Het paardenlichaam wordt ook wel aangeduid met de naam L’Espoir. Het mensenlichaam op het paardenlichaam is dat van een in Noorwegen bekende ruiter die in 2008 deelnam aan de Olympische spelen. Het draagt weliswaar de indicatie Geir Gulliksen, maar het is zonder twijfel een ander mensenlichaam dan het lichaam dat we bij de Queeste aanduiden met de naam Geir Gulliksen.